Research-policy relations

DIAMINT is an international research cluster that studies science-society dialogues on migration and integration in Europe. Focusing on various European countries, as well as on the EU and local levels, , it aims to reconstruct how science-society dialogues on these contested topics have evolved and how these dialogues have shaped the understanding of migration and integration. The DIAMINT cluster was awarded the status of Standing Committee in the IMISCOE Research Network in 2014. Before, DIAMINT led an international comparative research project on Science-Society Dialogues on Migrant Integration, funded by the VolkswagenStiftung. APPROACH The DIAMINT cluster connects literatures of policy sciences, science studies and migration studies. Knowledge production in the field of migrant integration research. Dialogue structures, or the various institutionalized or non-institutionalized ways in which science-society dialogues are configured Knowledge utilization in the fields of migrant integration policymaking, politics and civil society.

The School Climate Initiative is a project-based non-governmental activity initiated by Mr. Filip Kachnic. Its establishment has been inspired by the Czech scholar Comenius and commenced in June 2020 to commemorate his 350th death anniversary. It´s aim is to build communication channels between research and policy-makers in the area of migration. The School Climate Initiative is made possible by two non-governmental organizations, company entities and private donors. Please consider to support collection of data in schools: https://www.f-nadace.cz/en/filip-kachnic-research/ (tax-deductable donations)

The School Climate Initiative is a project-based non-governmental activity initiated by Mr. Filip Kachnic. Its establishment has been inspired by the Czech scholar Comenius and commenced in June 2020 to commemorate his 350th death anniversary. It´s aim is to build communication channels between research and policy-makers in the area of migration. The School Climate Initiative is made possible by two non-governmental organizations, company entities and private donors. Please consider to support collection of data in multicultural schools: https://www.f-nadace.cz/en/filip-kachnic-research/ (tax-deductable donations)

The School Climate Initiative is a project-based non-governmental activity initiated by Mr. Filip Kachnic. Its establishment has been inspired by the Czech scholar Comenius and commenced in June 2020 to commemorate his 350th death anniversary. It´s aim is to build communication channels between research and policy-makers in the area of migration. The School Climate Initiative is made possible by two non-governmental organizations, company entities and private donors. Please consider to support collection of data in schools: https://www.f-nadace.cz/en/filip-kachnic-research/ (tax-deductable donations)

Die IAB Datenerhebung zur internationalen Migration wurde im Rahmen des TEMPO Projekts (TEmporary Migration, integration and the role of POlicies) durchgeführt. Das Projekt wurde von NORFACE (New Opportunities for Research Funding Agency Co-operation in Europe) finanziert. Hierbei handelt es sich um einen europäischen Zusammenschluss von 15 Forschungseinrichtungen mit dem Ziel das Wissen über die Ursachen und Wirkungen der internationalen Migration zu erweitern. Spezielle Schwerpunkte enthalten Forschung zur temporären Migration, Integration von Migranten und Migrationspolitik. Das IAB war verantwortlich für den Aufbau eines Makrodatensatzes zur internationalen Migration für 20 OECD-Zielländer nach Geschlecht, Herkunftsland und Bildungsstand, für die Jahre 1980 bis 2010 (5-Jahres-Intervalle). Die oben genannte Datenerhebung wurde in Zusammenarbeit mit Abdeslam Marfouk (ULB, Brüssel) durchgeführt.

On November 14th 2016 the Urban Transformations programme, funded by the ESRC, kicked off the first knowledge exchange activity[1] by bringing together academics and practitioners in the research/policy field of urban transformations from all over Europe. This workshop was the first of a series entitled Bridging European Urban Transformations that has been established in partnership between the Urban Transformations programme led by the University of Oxford at COMPAS and the Vrije Universiteit Brussel (VUB), particularly with the Brussels Centre for Urban Studies. In this post-Brexit era, commitment and willingness to cooperate seems more important than ever before. Therefore, the workshop series, which runs from November 2016 to October 2017, emphasises the value of connections between institutions and key players in the field of urban transformations in the UK and in the rest of Europe

The IAB data collection on international migration has been carried out within the framework of the TEMPO project (TEmporary Migration, integration and the role of POlicies), a European project financed by NORFACE (New Opportunities for Research Funding Agency Co-operation in Europe), a partnership of 15 research councils established to increase cooperation in research and research policy in Europe. The project has the goal of extend the knowledge of the causes and consequences of international migration with particular focus on themes like temporary migration, migrants’ integration, and migration policies. The IAB has been in charge of building a macro-dataset on international migration to 20 OECD destination countries by gender, country of origin and educational level, for the years 1980-2010 (5 years intervals). The above data collection has been carried out in cooperation with Abdeslam Marfouk (ULB, Brussels).

Het project ‘Longitudinaal cohortonderzoek asielzoekers en statushouders’ heeft als doel om de positie en de leefsituatie van statushouders te onderzoeken en veranderingen in kaart te brengen. Dit is de vierde kwantitatieve studie binnen dat project. Deze studie is verklarend van aard en richt zich primair op Syrische statushouders. Zij maken verreweg het grootste deel uit van de groep statushouders die in de afgelopen jaren in Nederland is komen wonen. De studie gaat na welke factoren van invloed zijn op veranderingen in de positie en de leefsituatie van Syrische statushouders, met een sterke focus op de rol van beleidsfactoren. Hiermee pogen we beter zicht te krijgen op cruciale factoren die een goede start faciliteren. Wat werkt (niet)?

Het doel van het programma LVV is het ontwikkelen van een landelijk dekkend netwerk van LVV’s. In de LVV’s werken lokale maatschappelijke organisaties en de landelijke ketenpartners onder regie van de gemeente samen aan het vinden van bestendige oplossingen voor vreemdelingen zonder recht op verblijf of rijksopvang. Met bestendige oplossingen wordt bedoeld: terugkeer naar het land van herkomst, doormigratie naar een derde land waar permanent verblijf gewaarborgd is, en, indien dit tot de mogelijkheden behoort, legalisering van verblijf in Nederland. Sinds medio 2019 zijn in de vijf gemeenten LVV pilots gestart om de juiste aanpak, structuur en wijze van samenwerken binnen de LVV’s te ontwikkelen.

De Afdeling advisering van de Raad voor Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming (hierna: de RSJ) heeft op verzoek van de minister voor Rechtsbescherming een advies uitgebracht over vreemdelingen in de tbs. De RSJ gaat in dit advies in op de volgende (hoofd)vraag: Op welke wijze kan een ter beschikking gestelde vreemdeling, van wie het verblijf in ons land onrechtmatig is of – na veroordeling en besluit van de IND – is geworden, passend worden behandeld en - snel en veilig - terugkeren naar het land van herkomst, waardoor een uitzichtloze situatie of behandelimpasse wordt voorkomen? Ook gaat de RSJ in op de vraag of en hoe de instroom van vreemdelingen in de tbs voorkomen kan worden en welke alternatieven er eventueel zijn voor de tbs-maatregel. Het advies gaat over de tbs-maatregel met dwangverpleging, de voorwaardelijke beëindiging van deze maatregel en over de tbs met voorwaarden.

De Meerjaren Productie Prognose (MPP) is een periodiek overzicht van ambtelijke prognoses voor de uitvoeringsdiensten in de migratieketen, waaronder de IND, het COA, de DT&V, de KMar en andere ketenpartners. De MPP wordt gebruikt voor de financiële cyclus en voorziet in jaarlijkse prognoses die elk halfjaar worden geüpdatet voor verschillende processen (zoals asiel, vreemdelingenbewaring of naturalisaties). De MPP wordt opgesteld door een werkgroep van ketenpartners en is dus een product van de migratieketen. Hierdoor kunnen vragen rijzen over de onafhankelijkheid en de mogelijkheid van oneigenlijke beïnvloeding. Om discussie hierover voor te zijn, heeft het WODC opdracht gegeven voor een onderzoek naar de voor- en nadelen die betrokkenen zien van de uitvoering van de MPP door een onderzoeksinstelling buiten de migratieketen. Het onderzoek is tussen juni en oktober 2020 uitgevoerd met documentstudie, interviews met ketenpartners en vertegenwoordigers van onafhankelijke onderzoeksinstellingen buiten de keten (met name Rijkskennisinstellingen) en een expertmeeting

Sinds de vluchtelingencrisis van 2015-2016 bevindt het Europese asielstelsel zich in een crisis. Het stelsel vertoont grote tekortkomingen. De vluchtelingenkampen in landen aan de Europese buitengrens waar zich mensonterende situaties voordoen zijn daarvan het meest zichtbare gevolg. In de lidstaten van de Europese Unie bestaat tegelijk veel frustratie over het uitblijven van effectieve verwerking van de grote aantallen aankomende asielzoekende migranten. De toedeling van solidariteit en verantwoordelijkheid tussen lidstaten die het stelsel schraagt, hapert in de praktijk. Vanwege de fundamentele onenigheid tussen lidstaten over de richting van een hervorming lukt het nu al jaren niet een uitweg te vinden. Tegen deze achtergrond heeft de minister van Buitenlandse Zaken, samen met de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) verzocht om te adviseren hoe de politieke impasse op het terrein van het Europese asielbeleid kan worden doorbroken. Zodoende stelt de AIV in dit advies de vraag centraal welke politiek-strategische benadering een kansrijke uitweg uit de patstelling zou kunnen bieden. Het advies beoogt dus niet de diverse aspecten van de wereldwijde asiel- en migratieproblematiek uitputtend te behandelen. Uiteraard kunnen de maatregelen ter hervorming van het Europese asielstelsel in veel gevallen niet los worden gezien van het asiel- en migratievraagstuk in den brede. Relevante aspecten komen daarom aan de orde in zoverre dit de advisering over het doorbreken van de Europese asielimpasse dient. Het asielbeleid in Nederland en Europa is gebaseerd op een normatief kader stoelend op onder meer het Vluchtelingenverdrag en het Europese Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens. Dit kader vormt onverminderd het uitgangspunt waarbinnen een oplossing gestalte dient te krijgen. Naar het oordeel van de AIV is dit niet alleen een kwestie van medemenselijkheid en juridische verplichting, maar ook van eigenbelang: stabiliteit en rechtsorde aan de buitengrenzen en elders is hiermee in belangrijke mate gediend. Bovendien kan het Europese asielstelsel niet functioneren zonder medewerking van landen van herkomst en transit van wie we vragen een belangrijk aandeel te nemen in het internationale migratiemanagement en die we nodig hebben voor terugkeerbeleid. Samenwerking bij bescherming in de regio en geloofwaardige mogelijkheden voor legale migratie naar EU-lidstaten zullen daarom onderdeel van het asiel- en migratiebeleid moeten zijn. Evenmin echter kan worden voorbijgegaan aan realiteiten die het functioneren van en het draagvlak voor het asielstelsel ondermijnen, zoals de grote aantallen aankomende migranten die een beroep doen op asielbescherming in Europa zonder daar recht op te hebben, en de toenemende problemen met de groep die niet mag blijven (de ‘veilige-landers’) maar niet terugkeert naar het land van herkomst. Er zijn ook veiligheidsrisico’s verbonden aan onvoldoende gecontroleerde binnenkomsten. Daaruit vloeien in noodsituaties soms moeilijke politieke keuzes voort. De AIV stelt vast dat een hervorming van het Europese asielstelsel dringend nodig is. De huidige impasse is riskant, omdat Europa momenteel slecht is voorbereid op een mogelijke volgende grote migratiecrisis – waarvan de COVID-19 pandemie het gevaar bepaald niet verkleint. Tegelijk leidt een falend Europees asielstelsel, en de perceptie onder Europese burgers van verlies van controle op wie er onze landen binnenkomt, tot verlies van vertrouwen in zowel de rechtvaardigheid van het asielstelsel als het functioneren van de EU. De beantwoording van de adviesaanvraag aan de AIV vergt om te beginnen een analyse van de strategieën die kunnen bijdragen aan het vinden van politieke ruimte om de impasse te doorbreken (hoofdstuk 2). Het gaat dan, bijvoorbeeld, om de voor- en nadelen van een pakketbenadering of juist een stap-voor-stap-aanpak. Ook bespreekt de AIV welke gebeurtenissen de impasse deden ontstaan en welke conflicterende politieke drijfveren en onderliggende onevenwichtigheden erin tot uitdrukking komen. Sterke ideologische opvattingen, diepgevoelde overtuigingen en emoties – voor én tegen ruimhartige opname van vluchtelingen – spelen bij dit thema een grote rol. Alleen goed wederzijds begrip van de publieke ervaringen binnen diverse lidstaten en van de weerslag daarvan op standpunten van politieke partijen en regeringen, biedt een basis voor vertrouwensherstel en voor stappen om uit de impasse te komen. Het rapport behandelt vervolgens enkele ontwikkelingen in politiek en rechtspraak, en ook de intrede van de COVID-19 pandemie, die relevant zijn voor de mogelijkheden de impasse te doorbreken (hoofdstuk 3). Politieke dynamiek komt ook van de eind 2019 aangetreden Commissie-Von der Leyen die zoekt naar manieren om het asielstelsel, eventueel geleidelijk, te hervormen. Daartoe presenteerde de Commissie in september 2020 het ‘asiel- en migratiepact’, waarvan een politieke appreciatie wordt geboden (hoofdstuk 4). De AIV verbindt vervolgens de genoemde strategieën en ontwikkelingen aan de onderdelen van de asiel- en migratieketen en aan ‘Schengen’. In het betreffende deel van het advies (hoofdstukken 5, 6 en 7) worden de contouren van de conclusies en aanbevelingen zichtbaar. In de kern is de AIV van oordeel dat een doorbreken van de impasse slechts mogelijk is op basis van twee grote akkoorden: een intern akkoord gebaseerd op een nieuw evenwicht in de solidariteit en verantwoordelijkheden tussen de lidstaten en een extern akkoord dat het interne beleid flankeert middels effectieve afspraken met derde landen over terug- en overname, gebaseerd op gedeelde belangen. Wat betreft het interne akkoord volgt de AIV de denklijn in het voorstel van de Commissie-Von der Leyen om een van de voornaamste struikelblokken richting een akkoord uit de weg te ruimen dankzij ‘flexibele solidariteit’. Voorwaarde voor de AIV daarbij is dat de geleverde solidariteitsinspanning ten gunste van buitengrenslanden zichtbare handelingen betreft (en niet enkel financiële steun) én getuigt van inhoudelijke solidariteit met vluchtelingen en/of derde landen (en zich dus niet beperkt tot steun aan bijvoorbeeld terugkeerbeleid of grensbewaking). Naar het oordeel van de AIV is een inperking van ‘Schengen’ geen goed drukmiddel om de asielimpasse te doorbreken: de politieke en economische kosten zijn onevenredig hoog. Wat betreft het externe akkoord meent de AIV dat de afspraken moeten zijn gekaderd in een brede, omvattende samenwerking. Daarvan moet sociaaleconomische ontwikkeling, inclusief instrumenten van handelsbeleid, deel uitmaken, maar ook gezamenlijke sturing op migratie en wegen voor legale migratie. De Commissievoorstellen zijn op dit punt weinig uitgewerkt; mede daarom ligt juist hier naar het oordeel van de AIV een rol voor Nederland om te zorgen dat dit externe onderdeel in de discussies over de hervorming van het Europese asielbeleid de prioriteit krijgt die het verdient. In de conclusies en aanbevelingen werkt de AIV dit nader uit, met vijf aanbevelingen die het interne akkoord betreffen en vijf aanbevelingen die het externe akkoord aangaan. Zonder extern akkoord zal geen intern akkoord tot stand kunnen komen. Alleen met tastbare en gelijktijdige vooruitgang op beide terreinen kunnen Nederland en de andere leden van de Europese Unie hun handelingsvermogen op het gemeenschappelijk asielbeleid herwinnen en dit toekomstbestendig vormgeven.

This report explores how entrepreneurship support organisations (ESOs) and other stakeholders can help youth on the move (refugees and other migrants and displaced youth) fulfil their entrepreneurial dreams and ambitions —creating decent work, driving inclusive economic growth, strengthening communities, and transforming prospects and livelihoods.

This report explores how entrepreneurship support organisations (ESOs) and other stakeholders can help youth on the move (refugees and other migrants and displaced youth) fulfil their entrepreneurial dreams and ambitions —creating decent work, driving inclusive economic growth, strengthening communities, and transforming prospects and livelihoods.

Since 2014, Turkey has not only hosted the world’s largest refugee population but has also modeled a best practice for the global refugee policy discussion. Turkey’s opening of its health, education, employment, and social services systems to Syrians under Temporary Protection (SuTP) sits at the basis of this successful response. At the start of 2019/2020 school year, 684,253 Syrian children under temporary protection were enrolled in the Turkish schools, while a network of 179 Migrant Health Centers is currently operating in thirty provinces across Turkey. Turkey has been the main funding source of this impressive response, incurring a total cost of more than $40 billion according to official data. In line with the principle of burden-sharing, which is highlighted in the Global Compact on Refugees, the international community has also made resources available to support Turkey in this unprecedented effort; over $4 billion has been mobilized through the Regional Refugee and Resilience Plan for Turkey (3RP) since 2015. Within this framework, Turkey’s experience on the key issues such as jobs and employment should be examined as lessons for both refugee hosting countries and donor countries alike. The country has provided Syrians under Temporary Protection the right to access work permits and formal employment. As a result, a total of 132,497 work permits have been issued to Syrian nationals between 2016 and 2019. This is why the United Nations Development Programme in Turkey (UNDP Turkey), as a long standing development partners in Turkey and the coleader of the Refugee and Resilience Response Plan (3RP), and the Atlantic Council IN TURKEY, the Turkey program of the Atlantic Council, a leading Washington-based think tank, have partnered for this research. The Atlantic Council launched its Turkey program in 2018, which grew out of its engagement with Turkey over ten years and is increasingly involved in migration and refugee issues, to contribute to the ongoing policy debate. Building on the experience and expertise of both organizations, our joint policy report, which is to be released after the June 30 Brussels Conference, aims at outlining pragmatic and innovative options at policy and programmatic levels to facilitate refugees’ access to decent employment. Self-reliance and access to formal employment Facilitating self-reliance for such a large number of refugees’ households remains a daunting task, even in the medium to long-term. This is especially the case in a context where increasing levels of unemployment in Turkey compounded by the socio-economic impact of the COVID-19 pandemic have posed a serious challenge to job creation and increased competition for available opportunities. Despite a concerted effort and strong leadership , there have been challenges for refugees to achieve self-reliance, best highlighted by a recent assessment that 1.6 million refugees live below the poverty line. The impact of the COVID-19 pandemic has further highlighted the vulnerability associated with informal work and casual labor, with many refugees and host communities facing a sudden and unexpected loss of income. The internationally supported cash response to directly assist the most vulnerable (the Emergency Social Safety Net—ESSN—and the Conditional Cash Transfer for Education—CCTE) has been crucial in allowing refugees to meet their basic needs over the past couple of years. However, given the overall cost of such programs in the long-term, access to income and formal employment remains a key challenge. The Exit Strategy from the ESSN program released by the government in December 2018 marks a step towards a conducive policy framework to facilitate refugees’ access to formal employment. Policy options The main findings of the joint report highlight that: 1. The main challenge remains in matching refugees to the labor market by raising enhancing their skills. While international partners have contributed to this end over the past years, it hasn’t been enough for refugees to become employable options for many large Turkish companies—many of the most skilled Syrians fled to Europe. 2. Businesses’ support programs need to go beyond job placement of refugees in small businesses in exchange for business development support and grants. More integrated structural investments at the local level are needed, particularly, in industrial, manufacturing, and agricultural value chains. 3. While the presence of refugees can be seen as an asset to catalyze local development, host communities need to be supported equitably as well. 4. The current priority towards the formalization of existing jobs is paramount to ensuring decent work conditions for refugees, appropriate access to income, and fair competition between job seekers. The recent inspections to raise awareness of employers on employment regulations for Syrian workers have yielded important results in Istanbul, significantly increasing work permit applications by employers. This could be applied elsewhere. Private sector engagement and digital solutions Based on other international experiences, we also identified deepening engagement with the private sector and exploring digital livelihoods opportunities as emerging solutions to this issue. These two solutions are particularly tailored to the challenges of the situation in Turkey, as they can create opportunities for both Turkish companies and individual Syrians, alleviating pressure on the labor market. Digital solutions (such as digital entrepreneurship, e-commerce, or language and translation businesses) are particularly promising as they create new, sustainable job creation dynamics that have the potential to expand both within Turkey to benefit most vulnerable refugees and internationally by accessing new markets. Given the scale of the task at hand, every possible contribution should be maximized to further unleash the resilience and potential demonstrated by Syrian refugees and their host communities. The COVID-19 pandemic is proving to be an important test on the government’s and their international partners’ relevance and flexibility and their ability to quickly step up efforts in that direction. Pursuing these solutions and policy options would help further promote the refugee response in Turkey as a best practice in implementing the key principles of the Global Compact for Refugees.

Per 1 augustus 2018 is een pilot gestart voor statushouders en kansrijke asielzoekers in de gemeente Tynaarlo, getiteld TuVo 2.0. De TuVo 2.0 pilot betreft kleinschalige opvang in de buurt van gemeenten die deze statushouders zullen gaan huisvesten en is een aangepaste voortzetting van de eerder gestarte tussenvoorziening in Tynaarlo (TuVo 1.0). Deze eerdere TuVo 1.0 is in juli 2016 als proef opgezet om een einde te maken aan de noodopvang van vluchtelingen en om de integratie te bevorderen. De pilot TuVo 2.0 wordt uitgevoerd door stichting INLIA.Het doel van het onderzoek is om in kaart te brengen of het plaatsen van statushouders en kansrijke asielzoekers in kleinere opvangcentra, dicht bij de gemeente waar ze definitief gehuisvest zullen worden, hen helpt bij (in eerste instantie) participatie en (op termijn) integratie. Daartoe worden een plan- en procesevaluatie van de pilot uitgevoerd.

The HEUNI report "Unseen Victims" presents the manifestations and consequences of gender-based violence and the challenges in assisting victims of violence in the migration context. With this report the authors aimed to increase the understanding of policymakers on the structural challenges asylum-seeking and refugee women who have experienced gender-based violence face.